یکشنبه‌ای که گذشت (مصادف با شب تاسوعای حسینی) جامعه عکاسان مشهد یکی از خوبان خودش را از دست داد. کامران رحمتیان، عکاس محجوب و یکی از فعالان بی‌ادعا در عرصه آموزش عکاسی  بعد از چندین ماه تحمل درد و رنجِ بیماری و بستری بودن در بیمارستان، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت. با اینکه ظهر دوشنبه هجدهم شهریور (تاسوعای حسینی) پیکر این هنرمند با اخلاق بعد از تشییع، در قطعه‌ی هنرمندان بهشت‌رضا به خاک سپرده شد اما هنوز برای خیلی از دوستانِ کامران قبول این فِقدان باور پذیر نیست.
.

کامران رحمتیان از سال ۱۳۷۳ به عکاسی مشغول بود و در این مدت در ده‌ها نمایشگاه گروهی عکس حضور فعال داشت. تدریس عکاسی در موسسه‌های مختلف آموزشی، برگزاری ده‌ها ورکشاپ، کارگاه، اردو و گشت‌های عکاسی در سطح شهر مشهد و سایر شهرها، حضور در چندین نمایشگاه عکس به عنوان ادیتور، ناظر چاپ و مجری نمایشگاه، داوری و انتخاب عکس چندین نمایشگاه و جشنواره عکس و مدیریت «چهارمین اکسپوی عکس همدم» از جمله فعالیت‌های این جوان خوش‌نام در عرصه عکاسی بوده است. چیزی که بیشتر از این فعالیت‌ها نام کامران رحمتیان را در خاطر و یاد دوستان و همکارانش زنده نگه می‌دارد اخلاق و منش او و سادگی و خلوصش در ارتباط با هنرجویان و علاقمندان به عکاسی است. کامران با صبر و حوصله‌ای مثال زدنی وارد عرصه‌ی آموزش عکاسی شده بود و در طی سال‌هایی که گذشت شاگردان زیادی را با فن و هنر عکاسی آشنا کرد.

.
 کامران رحمتیان نماد این جمله‌ی پل مارتین‌لستر است که می‌گوید: «عکاسِ خوب بودن شرط نیست، بلکه باید انسان خوبی باشی که عکس می‌گیرد.» راز و رمز ماندگاریِ هنر و هنرمند در همین اصل است. کامران انسان خوبی بود، و همین خوب بودن او باعث شد خبر درگذشتش در فضای مجازی دست به دست بچرخد و دلِ هرکسی را از دوستان نزدیک تا آنانی که اندک شناختی از او داشتند، بسوزاند و به درد بیاورد. کامران هنرمندی بود بدون حاشیه، صادق و ساده، فارغ و دور از آفت‌های جامعه‌ی هنری. علت محبوبیت کامران در دل دوستان و شاگردانش نیز همین خوش‌نامی و صفات حسنه‌ی اوست که باعث می‌شود علیرغم فقدان حضورش، نامش همچنان زنده و جاوید بماند. به قول جناب سعدی علیه‌الرحمه: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز، مرده آن است که نامش به نکویی نبرند. خیلی سخت که بخواهیم جلوی اسم کامران رحمتیان بنویسیم شادروان یا مرحوم. باورش خیلی سخت است .... دلمان برای این مردِ خوب و این هنرمند دوست‌داشتنی تنگ می‌شود. یاد و خاطرش گرامی و روحش در آرامش.